కవిత: ప్రకృతి.....సుందరి....అందాలు

పచ్చపావడ పూల పరికిణితో
ప్రకృతిరమణి నవ్యంగా భవ్యంగా శోభించే

కదిలే సెలయేరులపై చిలికిన
తరగల నురగలే నవ్వుతూ పలకరించే

పచ్చని ఆకుల తరువులకు
పూచిన విరులు గాలికి ఊయలూగసాగే

వళ్ళువిరుస్తూ నిద్రలేచిన క్రొత్తందాలు 
కోమలికి నవలావణ్యపు దివ్య శోభలనిచ్చే

విరంచి ఆర్తిగా తీర్చిదిద్దిన తరుణిమణిలో కొత్తసిగ్గులు అల్లర్లు ఏవోచేసే

అలుపెరుగక జవ్వనాల యామిని
ఆటపాటల తోటలలో తృప్తిగా విహరించే

సుమనోహర భువనైక సౌందర్యానికి
తానే సరితూగుగల సురసని (అందాలరాసిని) రూజువుచేసే

అన్నీచేసి మాయలేవోచేసి మనోహరి
నాతో చెప్పకనే నాలోదూరి నాకు నన్నేదూరంచేసే

చెప్పలేనీ తీపిబాధల గాధలను
ఎదచాటునుండి కవితగా తప్ప ఎదుటకురాకపోయే