కవిత: బెంగ

తలచింది నేను
హృదయాంతరాళలలో దాగున్న తలపులను ఆర్తిగా తడిమింది నేను

వెలిగింది నేను
మనసుమిన్నుని మూసిన నిశిని చీల్చుకుని విచ్చినకిరణం నేను

గెలిచింది నేను
వెన్నువిరిచే ఓటముల బాధను తట్టుకుని నీకైపడిలేచింది నేను

కరిగింది నేను 
తడిమినతలపులే ఎదతలుపులను తీయిస్తే కూతపెట్టిన హృదిపొలికేక నేను

మిగిలింది నేను
రంగులీను చెలిమెడను నిత్యమూ రెండుచేతులతో బంధించదలచింది నేను

కలవని ప్రక్కప్రక్కనే వుండే రైలుపట్టాల్లా
పగటి వేళోచ్చే పూర్తికాని కలలా

విరులు పూయని సుమ వనంలా
సాన్నిహిత్యానికి సామీప్యానికి దూరమైన తలపులా

ప్రేమసామ్రాజ్యానికి నోచని ఒంటరి మనసులా
నాదు మది తపనపడే జంటనుబాసినపావురంలా