కవిత: పెళ్లి ప్రభలు

ఇంద్ర సభను వీడి ధరను చేరిన సురభామిని దివ్యందాలల్లే 
నడత కలిమితో ధగ ధగా వెలుగు పడతి అరవిరిసిన మోమల్లే 
వలపు తరువు ఆర్తితో ఎదను పూయించిన సిగపువ్వే నవ్వినవేళ 
బుగ్గన సిగ్గులే ఎర్రగా పూసి బిడియపుకనులే నేల చూపులు చూసేవేళ
ఆహా ఏమి ఈ కన్యకామణి అదృష్టమని అందరూ అసూయపడేలా 
జిలుగు సొగసుల కన్యకామణి అద్వీతీయ హోయల ప్రభలతో 
వలపు వారధిగా కోరిన వరుడితోనే వివాహపు వేదిక ఎక్కినవేళ 
చెప్పుకున్న ఊసులు చేసుకున్న ఆత్మీయ బాసలను నిజం చేస్తూ 
'మాంగల్యం తంతునామేనా' అంటూ సాగే సనాతన వేదమంత్రమే 
ఈ చక్కటి చూడముచ్చటైన కుర్రజంటను తాళిసాక్షిగా ఒక్కటి చేసే 
కాముడి రూపమే అతనిదైతే పుష్పించిన తరుణీలతయే రమణీలలామ
లోకాన విలసిల్లే సంసారాంభుదికి ఈ yదీపపు స్తంభాలు