పదహారేళ్ళ పరువమే నీలం పావడ ఎర్రంచు అర్ధచీర కట్టే
కుందనపు బొమ్మ పూలెట్టి ఒంటిజడను చక్కగా సింగారించే
కులుకులొలుకే సుందరే హోయలు మరచి మూరతయ్యే
తెగ కబుర్లాడు కుర్రదే మూతికి బిరడా బిగించి నేడు మౌనికయ్యే
ఎదురుండిన పిట్టలల్లే ఎగిరి మనసు చేరే మెచ్చిన వలపు కొమ్మపై
తలచిన నాడు వలచిన వాడు తోడైనవాడు చెంత లేడని దిగులుతో
ప్రాయం పలకరించిన పిల్ల మోములో సంధ్యాచీకట్లు అలుముకునే
వచ్చిన వయసు విరిసిన సొగసు వెక్కిరిస్తున్నాయని మధనపడే
విసురజ