కవిత: ధేనువు ప్రభోధ/బాధ

పచ్చని బయళ్ళే బీడు భూమిగా మరు భూమిగా మారిపోతే
హలం పట్టి అన్నం పెట్టే రైతే (పొట్టకూటికై) వలస వెళ్ళిపోతే
అంబాయనెడి మూగధేనువుల ఆకలి ఆక్రందనలు వినేదెవ్వరు 
పూర్తిగా లోకం చూడని దూడనైనా కనికరించండని వేసే వెర్రికేకలు

ఎండిన డొక్కలతో బక్క చిక్కిన మేనుతో
బేల చూపులతో రాని యజమానికై ఎదురుచూపులు
సగంచచ్చి బ్రతికే ధేనువులు కబేళకే అంకితాలు 
పూర్తిగా వికసించని (దూడ) పువ్వుని తుంచేయడం హేయమని పెట్టే మూగకేకలు

పాలిచ్చి మిమ్ము బ్రతికిస్తాం పొలం పండించి మీకు సమృద్ది అందిస్తాం
కబేళకెళ్ళి మీకు చెప్పులై మీ డప్పులై తరలోస్తాం చచ్చినా బ్రతికినా మీ సేవే చేస్తుంటాం
భూతదయ హరిత ప్రకృతిపై కూసింత అభిమానమూ లేని వ్యర్ధులు
అయినా బాధ్యతగా ప్రశ్నిస్తున్నా మీకివేమి పట్టవని తెలిసినా